Υλικά:
3-4 λουκάνικα Φραγκφούρτης
1 κιλό πιπεριές μακρόστενες
1 μελιτζάνα
1 κιλό ντομάτες
½ κούπα ελαιόλαδο
αλατοπίπερο
ρίγανη
2 φύλλα δάφνης (προαιρετικά)
Εκτέλεση:
1. Κόβουμε τη μελιτζάνα σε κύβους, τη ραντίζουμε με ξύδι και την αλατίζουμε. Μετά από μισή ώρα, την ξεπλένουμε και τη στραγγίζουμε καλά.
2. Κόβουμε τα λουκάνικα σε κομμάτια και τ’ αφήνουμε να τσιγαριστούν για λίγο στο δικός τους λίπος σ’ένα αντικολητικό τηγάνι. Έπειτα τα αφήνουμε σε απορροφητικό χαρτί να τραβήξει το λάδι.
3. Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο, ρίχνουμε μέσα τις πιπεριές κομμένες σε χοντρές ροδέλες και τη μελιτζάνα και μόλις μαλακώσουν προσθέτουμε τις ντομάτες τριμμένες και όσο νερό χρειάζεται για να σκεπαστούν.
4. Μόλις πάρουν βράση, ρίχνουμε τα λουκάνικα (και τη δάφνη, αν θέλουμε), αλατοπιπερώνουμε και αφήνουμε μέχρι να δέσει η σάλτσα. Στο τέλος προσθέτουμε ρίγανη.
Σερβίρεται σκέτο, αλλά ταιριάζει πολύ και με κριθαράκι που έχει βράσει με λίγη από τη σάλτσα του φαγητού.
* Εναλλακτικά, σε ένα πήλινο σκεύος, βάζουμε πρώτα τις ντομάτες κομμένες σε ροδέλες, από πάνω τις πιπεριές, τη μελιτζάνα (σε ροδέλες) και τα λουκάνικα και ξανασκεπάζουμε με τις ντομάτες. Προσθέτουμε νερό, λάδι και τα μπαχαρικά και σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο. Αφήνουμε να βράσει στο φούρνο για μία ώρα περίπου και μετά αφαιρούμε το αλουμινόχαρτο και αφήνουμε μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά.
7 σχόλια:
καλη βδομαδα κουκλα
νοστιμο μου μυριζει
παρε και ενα ποιηματακι
by Blogger “thalassa”
speak to me memory the language of seagulls
behind the hills behind the sweating sight
beds of sand tatooed by sudden wind
curved and open crevices particles of the skin of earth
with snake linear language
where the path into the cliff blue turns white foaming
air seeped through the stones ethereal as moans of this dry land
disconnected lay dormant following the wind of others
elevated lyrical images
of islands in high sea half to light half to gray _darkness
strains of memories
wave rolling wave to become equal in motion... in distance
into my mind to capture the essence
aqua choreography
the barren chest of isles producing depth not seen
by my sweeping cantos of self unity
sounds magical lured by the cardiac tunes
murmuring the language of skin and love songs
speak to me
speak to me memory,
the language of seagulls
Demetrios the Traveller
Κάπου πήρε το μάτι μου συνταγή για σπετζοφάι με σάλτσα σόγιας αντί ντομάτας. Τι λες εσύ που ξέρεις;
nai kai omeleta me ipokatastato mavgou
orismenes sintages otan polipiraxtoun ginontai lalakia
filakia
Ό,τι πει ο chef.
Τι θα γίνει; Θα ρίξεις καμιά συνταγή; Όλο τα ίδια και τα ίδια τρώμε. :-D
Have a nice weekend with an old song from Demi Roussos
It's five o'clock
and I walk through the empty streets
thoughts fill my head
but then still
No one speaks to me
My mind takes me back
to the years that have passed me by
(interlude)
It is so hard to believe
That it's me
that I see
in the window pane
it is so hard to believe
that all this is the way
that is has to be
It's five o'click
and I walk through the empty streets
The night is my friend
And in him
I find sympathy
And so I go back to the years that have to past me by
(interlude)
It is so hard to believe
That it's me
that I see
in the window pane
it is so hard to believe
that all this is the way
that is has to be
It's five o'click
and I walk through the empty streets
The night is my friend
And in him I find sympathy
He gives, gives me day
gives me hope
and a little dream too
kai tha rixw 10 sintages to week end idika gia neopantrous.......
dinamwtikes
Φτάνει να μην είναι παχυντικές :-)
Δημοσίευση σχολίου