Κουνελάκι γεμιστό*

(όπως το μαγείρεψα για το δείπνο

της παραμονής πρωτοχρονιάς)

Υλικά

1 κουνελάκι

½ φλυτζάνα ελαιόλαδο

αλάτι – φρεσκοτριμμένο πιπέρι- ρίγανη- θυμάρι

πατάτες κομμένες κυδωνάτες (για να καλύψουν τα κενά στο ταψί)-

-για το ταψί της κουζίνας χρειάστηκα 3 κιλά!!!

4 κομμάτια χοιρινής παντσέτας

1 κεφάλι σκόρδο, χωρισμένο σε σκελίδες,

«σπασμένες» με τη ράχη του «κουζινομάχαιρου»- οι μισές ξεφλουδισμένες

2 κουταλιές λιωμένο αιγοπρόβειο βούτυρο να αλείψουμε το κουνελάκι

Γέμιση:

600 γρ. ψιλοκομμένα εντόσθια κοτόπουλου (συκωτάκια και στομαχάκια)

½ φλυτζάνα ελαιόλαδο

1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο

3 σκελίδες σκόρδο κομμένες σε φετάκια

Χυμό από 1 πορτοκάλι

Αλατοπίπερο κατά βούληση

Μια πρέζα κανέλλα τριμμένη

1 μάτσο φρέσκο κρεμμυδάκι

½ μάτσο άνηθο

1 χούφτα κουκουνάρι

1 χούφτα καρύδι χοντροκομμένο

200 γρ. κάστανα (από τα προβρασμένα των μεγαλομπακάλικων)

200 γρ. γραβιέρα Κρήτης κομμένη σε κύβους πλευράς 2 δακτύλων

Εκτέλεση

Ξεκινάμε με τη γέμιση.

Σοτάρουμε ελαφρά το κρεμμύδι στο ελαιόλαδο μέχρι να «γυαλίσει», προσθέτουμε τα εντόσθια και το σκόρδο, και συνεχίζουμε για 10 λεπτά περίπου ανακατεύοντας διαρκώς. Σβήνουμε με το χυμό πορτοκαλιού και αλατοπιπερώνουμε. Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά, εκτός του τυριού, και σιγοβράζουμε για άλλα 10 λεπτά. Σβήνουμε την «φωτιά», και όταν καταλαγιάσει ο βρασμός και ηρεμίσει η «σύβραση», ρίχνουμε τα κομμάτια του τυριού.

Αν λατρεύουμε τις γάτες, όπως εγώ, καλούμε ανάλγητους φίλους, (που εντεύθεν θα λάβουν διπλή μερίδα …) προκειμένου να αποκόψουν το κεφαλάκι από το ζωάκι και ύστερα να τοποθετήσουν απαλά τη «γέμιση» στην καλό- πλυμμένη εσωτερική κοιλότητα του. Τηρώντας την παράδοση της γιαγιάς, έχουμε σε ετοιμότητα την «σακοράφα» με κλωστή από κουβαρίστρα «πεταλούδας», προκειμένου να ράψουμε την κοιλότητα, άλλως χρησιμοποιούμε οδοντογλυφίδες.

Με ένα πινελάκι αλείφουμε το γεμισμένο κουνελάκι με λιωμένο βούτυρο, αλατοπιπερώνουμε και φροντίζουμε να κολλήσει αρκετή ποσότητα ρίγανης και θυμαριού στην επιφάνεια του- θα έβαζα και δεντρολίβανο- αλλά δυστυχώς καταστράφηκε το φυτό στη γλάστρα μου- (επέλεξα την διαδικασία αυτή αφού το κουνελάκι είναι άπαχο… αλλά ήθελα τραγανή «πετσούλα» και η αίσθηση της γιορτής μας παραπέμπει σε λιπαρές κραιπάλες…)

Αποθέτουμε σε μεγάλο ταψί (το τετράγωνο της κουζίνας χρησιμοποίησα) το κουνελάκι, κλείνουμε τα κενά με πατάτες, που ήδη έχουμε αλατίσει και πασπαλίσει με ρίγανη και θυμάρι, καλύπτουμε με τα κομμάτια αλατισμένης χοιρινής παντσέτας για νοστιμιά, τα σκόρδα (πάντα βάζω πολύ, μου αρέσει στο ψητό) και περιχύνουμε με ελαιόλαδο.

Ψήνουμε στους 180º για περίπου μιάμιση ώρα…

Το συνοδέψαμε με λάχανο σαλάτα…

*Όταν έφτασε το «πεσκέσι» από τον κουμπάρο – οικόσιτο κουνελάκι- προβληματίστηκα. Δεν είναι από τα εδέσματα που εγείρουν τους γευστικούς μου κάλυκες, θέλησα έτσι να ξεφύγω από το κλασσικό στιφάδο της μαμάς μου ή τις ριγανάτες ή/και σκορδάτες προτάσεις που έρχονται από τις Ιόνιες νήσους.. (στην Ηλεία είναι εντονότατη η επιρροή της μαγειρικής τους). Αφού – μέρες γιορτών διάγοντας- η νεοπαράδοση μιλάει για γεμιστά πουλερικά

- (εδώ όμως εμμένουμε στα παλιά…

αλανιάρα γερόκοτα βραστή με σούπα ρύζι αυγολέμονο τα Χριστούγεννα

- η πανδαισία τής λιτής γεύσης του αυθεντικού-,

κόκορας μακαρονάδα την Πρωτοχρονιά)-

σκέφτηκα να «παραγιομίσω» (= τοπική διάλεκτος για τα γεμιστά γενικά)

το αθώο ζωάκι που έφτασε μέχρι το σπίτι, συνοδευόμενο από 3 λίτρα αγουρέλαιο, μπριζολάκια από το χειμωνιάτικο χοιροσφάγιον, τυρί φέτα σπιτίσια, κρασάκι από το βαρελάκι, «ξινά» (=λεμόνια, πορτοκάλια, μανταρίνια) από τον κήπο... κλπ….

Η συνταγή δεν κουβαλά πρωτοτυπία… όμως τη γευτήκαμε… και ευφρανθήκαμε τα μάλα… Ίσως το τσιπουράκι από το χωριό Κρυονέρι της Πηνείας, που ήρθε κατά την διάρκεια του ψησίματος… και το απολαύσαμε ως «απεριτίφ»… μας «άνοιξε» την όρεξη…

Καλή χρονιά….

Σε όλους…