Ιταλικό γλυκό της Αναγέννησης
Αυτή η συνταγή ανάγεται στους χρόνους όπου η Φεράρα βρισκόταν υπό την οικονομική επιρροή της Βενετίας και την πολιτική επιρροή του Παπικού κράτους (1500-1600). Επινοήθηκε για μία παπική επίσκεψη και το φτιάχνουν ακόμα και στις μέρες μας. Η ανατολίτικη επίδραση είναι εμφανής.
Υλικά:
250 γρ.κακάο
400 γρ. ζάχαρη
500 γρ. φαρίνα
200 γρ. κίτρο ή πορτοκάλι γλασσέ
ξύσμα 2 πορτοκαλιών
ένα κομμάτι κανέλα
10 κομμάτια γαρύφαλλο
250 γρ. αμυγδαλόψιχα κομμένη σε λεπτές φέτες
250 γρ. κουβερτούρα για το γλάσο
ένα κουταλάκι μαγιά ή μπεϊκιν πάουντερ
Εκτέλεση:
1. Ανακατεύουμε σε μία γαβάθα την φαρίνα, τα αμύγδαλα, τη ζάχαρη και τα κομματάκια γλασέ φρούτων.
2. Βράζουμε 400 κ.ε. νερό μαζί με το ξύσμα πορτοκαλιού, την κανέλα και τα γαρυφαλλάκια για 10 λεπτά.
3. Ετοιμάζουμε 3 φλυτζάνια καφέ (οι Ιταλοί όταν λένε καφέ εννοούν εσπρέσο) δυνατό και τον αραιώνουμε με το νερό που βράσαμε αφού πρώτα έχουμε το έχουμε φιλτράρει. Μέσα σε αυτό ρίχνουμε το κακάο και ανακατεύουμε.
4. Ό,τι ανακατέψαμε το ρίχνουμε στο πρώτο μίγμα που είχαμε φτιάξει (με την φαρίνα, τη ζάχαρη, την αμυγδαλόψιχα και τα πορτοκαλο-κομματάκια γλασσέ). Ζυμώνουμε καλά. Προσθέτουμε τη μαγιά.
5. Έχοντας ζυμώσει καλά το μίγμα πλάθετε 8 μικρά καρβέλια ή 2 μεγάλα στο μέγεθος ενός κορμού ή μιας φραντζόλας. Τα τοποθετείτε σε ένα βουτυρωμένο και αλευρωμένο ταψί και τα ψήνετε στους 200° για 30 λεπτά. Όταν είναι έτοιμα τα αφήνετε να κρυώσουν και στο τέλος τα γαρνίρετε με την κουβερτούρα που την έχουμε λιώσει σε μπεν μαρί. Διατηρούνται για ένα μήνα.
* Τη συνταγή τη βρήκε μια φίλη εδώ
4 σχόλια:
αυτο ειναι ενα απο αγαπημενα μου ιταλικα τσουρεκακια....
στο τελος οταν ειναι ξερο το κοβουνε φετες και το βαζουνε στον φουρνο με μια κρεμα ρουμι και μαυρη ζαχαρη...
καταπληκτικο
Ωραία συνταγή ακούγεται και χαίρομαι ιδιαίτερα για τον πρόλογο. Έχεις άλλα στοιχεία;
Μ' ενδιαφέρει το ιστορικό κομμάτι!
Δυστυχώς όχι Δημήτρη. Το ανέβασα όπως ακριβώς μου το στείλανε.
http://www.virtualtourist.com/travel/Europe/Italy/Emilia_Romagna/Ferrara-151204/Shopping-Ferrara-BR-1.html
In all the patisserie and bakery fresh made or industial in the supermarket
A little bit of Pampepato history: During the 1600s, the nuns of the Corpus Domini convent in Ferrara, drawing on an old recipe created by the great Renaissance cook Cristoforo da Messisbugo, created a cake to send to the great personages of the age. Cocoa had only recently arrived in Europe, thanks to Cortes. It was expensive, a luxury commodity, reserved only for the few and added as if a jewel, a precious powder. In the form of a small pumpkin, the dough enriched with fine almonds or hazelnuts and tasty candied fruit, flavoured with the most fragrant spices and all covered with plain chocolate, the rich cake was ready and became the Pan del Papa (Bread of the Pope). No need to guess to whom this little wonder was dedicated. But through time, poetics or some lost aspect of language the name was transformed into “Pampapato” and “Pampepato”, although it's really not pepato (peppered) at all. For centuries, the two names have lived side by side, but the essence has not changed a bit. It is Ferrara's Christmas cake, its party cake, the cake that best represents the city's richness and refinery.
Δημοσίευση σχολίου